In Cairo, die miljoenenstad, stikt het uiteraard van de hotels. Veel vijfsterren-hotels zelfs, liefst 49. Een behoorlijk aantal heb ik van binnen gezien en ze vielen niet mee. De meeste waren kolossaal, sommige zelfs met elf restaurants. Vaak aan de Nijl, dat wel, sommige zou je grande dame kunnen noemen, maar dan
Lees verder
De eigenaar is een gesoigneerde charmeur, om meteen maar met twee woorden Frans te beginnen. Hij loopt rond op zijn terrein, bespreekt iets met zijn personeel of maakt tijdens het diner een rondje langs de tafels. ‘Kun je schaken?’ vroeg hij mij op de derde ochtend. ‘Goed, want die meneer
Lees verder
Een oude dame is het, 150 jaar oud, pal aan de Rijn, op een paar terrassen afstand van de Mittelbrücke, naar verluidt de oudste brug over deze rivier, daterend uit de 12de eeuw. Oud, maar in topconditie: de houten treden in het trappenhuis kraken maar blinken. Net als de meubels
Lees verder
Babylonstoren heet het, op zijn Nederlands: het was een Hollander die in 1690 op deze plek een boerderij begon. Een bak scherven Delfts Blauw, keurig met glas afgedekt, dient als bewijs. Wat toen ontstond rond een heuvel die kennelijk deed denken aan die Bijbelse toren, is dik 300 jaar later
Lees verder
Verscholen in een stil straatje aan de rand van het stokoude stadje Erriadh vind je Dar Dhiafa, een prachtig boetiekhotel. Achter de houten poort kom je terecht in een schaduwrijk complex van kamers, eetzaaltjes, drie patio’s, een barretje. Een oase, Arabisch zoals je denkt dat Arabië dat er uit ziet
Lees verder
De weg kronkelt al vele kilometers verlaten door de Cederbergen, wanneer er ineens, in een buitenbocht, een poort staat met daarop ‘Bushmans Kloof’. Die poort is dicht, geen portier te zien, alleen een intercom. Toegang alleen op afspraak. Die had ik, en ik mocht naar binnen. Een ritje van 8
Lees verder
Voor je plezier om vier uur ’s ochtends worden wakker getoeterd, het kan. Het was nog donker toen we in de grote verbouwde jeep stapten – koud ook, maar uiteraard lag een poncho klaar, zoals voortdurend aan alles werd gedacht. Heuvel op, vallei in, stuiterend over de dirtroads, over hobbels,
Lees verder
Een strandhotel is het niet, al ken ik weinig hotels die zo dichtbij zee liggen als de Twelve Apostles. Toch steken er ’s ochtends geen gasten met handdoeken de weg over, en staan er geen stoelen. Dat komt omdat die wat wiebelig zouden staan op de rotsen, maar vooral omdat
Lees verder
De Inlandsbanan – boemelend naar de poolcirkel. Al na een paar kilometer staat de eerste man op, loopt door de coupé naar voren, klopt aan bij de machinist, die open doet en toestaat dat de oudere man, al snel gevolgd door anderen, over zijn schouder mag meekijken, niet voor eventjes,
Lees verder
‘Op het centraal station van Kaapstad krioelt het van de mensen, rennen reizigers om een trein te halen, proberen verkopers hun waren te slijten en schelt telkens de mededeling van een nieuwe vertraging door de grote hal. Maar er is een hoekje waar het rustig is, een oase bewaakt door
Lees verder